جراحی دیسک گردن در مشهد توسط بهترین پزشک متخصص

تخصص و دانش علمی: جراحان مغز و اعصاب باید دوره‌های تخصصی طولانی را گذرانده و سوابق علمی و پژوهشی معتبر داشته باشند. دکتر فرهاد کرمیان بهترین جراح مغز و اعصاب در مشهد، با تحصیلات برجسته در دانشگاه‌های علوم پزشکی شهید بهشتی و مشهد، نمونه‌ای از این تخصص است.
تجربه عملی: تجربه انجام هزاران جراحی موفق دیسک گردن و مهارت در تشخیص دقیق با فناوری‌های پیشرفته، طراحی برنامه درمانی کامل و انجام جراحی‌های حساس دکتر کرمیان از اهمیت بالایی برخوردار است.
به‌روز بودن: ایشان با مطالعه مداوم و استفاده از نوین‌ترین متدها و تجهیزات پزشکی از جمله دستگاه پیشرفته کوزا برای ارائه بهترین درمان همواره تلاش می‌کنند تا کیفیت خدمات پزشکی را به بالاترین سطح برسانند.
دقت و حساسیت: دکتر با مهارت بالا و دقت فراوان از آسیب به بافت‌های سالم جلوگیری کند.
تسلط بر فناوری‌های پیشرفته: کار با سیستم‌های هدایت جراحی، مانیتورینگ، جراحی میکروسکوپی، ابزارهای روباتیک و از جمله دستگاه پیشرفته cusa clarity به افزایش ایمنی و دقت کمک می‌کند.
مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری: تجزیه و تحلیل سریع شرایط و اتخاذ تصمیمات حیاتی در جراحی‌های پیچیده از توانایی بالای دکتر است.
توانایی‌های ارتباطی و همدلی: ارتباط موثر و حمایت از بیماران و خانواده‌ها قبل و بعد از جراحی برای دکتر کرمیان و تیمشان اهمیت بالایی دارد.
معیارهای اخلاقی: تعهد به مراقبت پس از جراحی و اولویت دادن به سلامتی و رضایت بیمار از اصول اخلاقی مهم ایشان است.
امکانات بیمارستان: وجود تجهیزات پیشرفته و استانداردهای مناسب در بیمارستان، معیار مهم انتخاب محل جراحی دکتر می باشد.
برای رزرو نوبت می توانید از طریق دکمه دریافت نوبت یا شماره تماس مرکز 09335055155 اقدام نمایید.

دیسک‌های بین‌مهره‌ای گردن ساختارهایی فیبری-ژلاتینی هستند که بین مهره‌های گردنی قرار گرفته و نقش ضربه‌گیر و تسهیل‌کننده حرکت را ایفا می‌کنند. فتق یا بیرون‌زدگی دیسک گردنی زمانی رخ می‌دهد که بخش مرکزی (هسته پولپوزوس) از لایه خارجی (آنولوس فیبروزوس) عبور کرده و به ریشه‌های عصبی یا نخاع فشار وارد کند.
شیوع این عارضه بیشتر در افراد ۳۰ تا ۵۰ سال دیده می‌شود و عوامل متعددی مانند وضعیت نامناسب بدن، حرکات ناگهانی، صدمات ورزشی، فرسایش ناشی از افزایش سن و حتی عوامل ژنتیکی در بروز آن دخیل هستند.

فرسایش و پیری دیسک
با افزایش سن، محتوای آب دیسک کاهش یافته و خاصیت الاستیکی آن کم می‌شود.
حلقه فیبری (آنولوس فیبروزوس) ضعیف شده و مستعد پارگی می‌گردد.
این فرسایش زمینه را برای فتق یا بیرون‌زدگی هسته دیسک فراهم می‌کند.
حرکات و فشارهای مکانیکی
بلند کردن اجسام سنگین به روش نادرست.
چرخاندن یا خم کردن ناگهانی گردن.
استفاده طولانی‌مدت از موبایل، لپ‌تاپ یا رانندگی بدون استراحت (وضعیت سر به جلو).
کارهایی که نیاز به تکرار حرکات گردن دارند (مثل کارهای ساختمانی یا خط تولید).
آسیب‌ها و ضربه‌ها
تصادفات به‌خصوص آسیب شلاقی گردن.
زمین‌خوردن یا ضربه مستقیم به ناحیه گردن.
صدمات ورزشی (کشتی، ژیمناستیک، فوتبال آمریکایی، جودو و…).
ضعف عضلات گردن و شانه‌ها
عضلات ضعیف قادر به حمایت مؤثر از ستون فقرات گردنی نیستند و فشار بیشتری به دیسک وارد می‌شود.
عوامل ژنتیکی
برخی افراد به‌طور ارثی بافت دیسک ضعیف‌تر یا کانال نخاعی تنگ‌تر دارند.
وجود اسکولیوز یا مشکلات مادرزادی گردن می‌تواند احتمال فتق دیسک را افزایش دهد.
سبک زندگی و عوامل محیطی
بی‌تحرکی و نشستن طولانی‌مدت.
چاقی (افزایش فشار روی ستون فقرات گردنی)
مصرف دخانیات (کاهش جریان خون و تغذیه دیسک‌ها).
استرس مزمن که موجب انقباض عضلات گردن و فشار بیشتر بر دیسک می‌شود.
بیماری‌ها یا شرایط زمینه‌ای
بیماری‌های بافت همبند (مثل روماتیسم مفصلی).
پوکی استخوان که باعث تغییر ساختار مهره‌ها و فشار غیرطبیعی بر دیسک می‌شود.

دارو درمانی
NSAIDs (مانند ایبوپروفن، ناپروکسن) برای کاهش درد و التهاب.
شل‌کننده‌های عضلانی (مثل متوکاربامول) برای رفع اسپاسم.
داروهای ضد درد عصبی (مانند گاباپنتین یا پره‌گابالین.
در برخی موارد، کورتیکواستروئید خوراکی در دوره کوتاه.
فیزیوتراپی تخصصی
تمرینات کششی و تقویتی عضلات گردن، کمربند شانه‌ای و پشت.
تراکشـن گردنی (Cervical traction) برای کاهش فشار ریشه عصبی.
استفاده از روش‌های TENS و اولتراسوند تراپی برای کاهش درد.
آموزش وضعیت صحیح بدن.
تزریق‌های مداخله‌ای
تزریق استروئید اپیدورال گردنی یا بلوک عصبی در بیماران با درد مقاوم به دارو و فیزیوتراپی.
اصلاح سبک زندگی
کاهش استفاده طولانی از موبایل و لپ‌تاپ بدون استراحت گردنی.
استفاده از صندلی و میز ارگونومیک.
خوابیدن با بالش طبی با ارتفاع مناسب.

در صورت بروز علائم عصبی پیشرونده، درد غیرقابل کنترل یا میلوپاتی گردنی، جراحی توصیه می‌شود.
دیسککتومی قدامی گردنی با فیوژن: در این روش دیسک آسیب‌دیده از جلوی گردن برداشته شده و دو مهره به‌وسیله پیوند استخوانی یا قفسه تیتانیومی به هم جوش داده می‌شوند. این کار باعث کاهش سریع فشار روی عصب و بهبود علائم می‌شود، ولی حرکت بین دو مهره از بین می‌رود.
جایگزینی دیسک مصنوعی: دیسک آسیب‌دیده خارج و یک دیسک مصنوعی در جای آن قرار داده می‌شود تا حرکت طبیعی گردن حفظ شود. هزینه آن بیشتر است و تنها برای بیماران با شرایط خاص انجام می‌شود.
فورامینوتومی گردن: با ایجاد برش در پشت گردن، فضای خروج عصب بازتر می‌شود تا فشار جانبی از روی آن برداشته شود. این روش ساختار مهره‌ها را حفظ می‌کند، اما برای همه بیماران مناسب نیست.
لامینکتومی یا لامینوپلاستی: بخش لامینا برداشته یا باز می‌شود تا فضای بیشتری برای نخاع ایجاد شود و فشار از روی آن برداشته شود. گاهی نیاز به تثبیت مهره‌ها نیز وجود دارد.

عوارض دیسک بین مهره‌ای گردنی بسته به شدت بیماری و میزان فشار بر نخاع یا ریشه‌های عصبی می‌تواند از خفیف تا بسیار جدی متغیر باشد. مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
درد مزمن گردن و شانه: دردی که حتی با استراحت یا درمان‌های اولیه کاهش نمی‌یابد و ممکن است کیفیت زندگی را کاهش دهد.
رادیکولوپاتی گردنی: فشار بر ریشه عصبی باعث انتشار درد، بی‌حسی یا گزگز به شانه، بازو و انگشتان می‌شود.
ضعف عضلانی: اختلال در سیگنال‌دهی عصبی به عضلات می‌تواند باعث کاهش قدرت در شانه، بازو یا دست شود.
میلوپاتی گردنی: فشار بر نخاع که می‌تواند مشکلاتی مثل اختلال در راه رفتن، عدم تعادل، سفتی عضلات، و حتی مشکلات مثانه و روده ایجاد کند. این حالت یک اورژانس پزشکی محسوب می‌شود.
کاهش دامنه حرکتی گردن: خشکی و محدود شدن حرکت گردن در اثر درد، اسپاسم یا تغییرات ساختاری.
سردردهای گردنی: دردی که از گردن منشاء گرفته و به پشت سر و گاهی شقیقه‌ها منتشر می‌شود.
آسیب دائمی عصبی: در موارد پیشرفته یا درمان‌نشده، فشار طولانی‌مدت می‌تواند باعث آسیب غیرقابل برگشت به اعصاب یا نخاع.

مراقبت‌های عمومی پس از درمان
استفاده صحیح از گردن‌بند طبی: طبق توصیه پزشک، در مدت محدود برای حمایت و کاهش حرکت گردن.
استراحت نسبی: پرهیز از حرکات ناگهانی و فعالیت‌های سنگین تا زمان مجاز.
رعایت وضعیت صحیح بدن : صاف نگه داشتن گردن هنگام نشستن، ایستادن و کار با رایانه یا گوشی.
خوابیدن اصولی: استفاده از بالش طبی با ارتفاع مناسب.
پرهیز از رانندگی طولانی یا نشستن زیاد: استراحت‌های کوتاه و تغییر وضعیت هر ۳۰–۴۵ دقیقه.
پس از جراحی دیسک گردن
پیروی دقیق از برنامه فیزیوتراپی توان‌بخشی برای بازگشت تدریجی قدرت و حرکت.
مراقبت از محل جراحی و پیشگیری از عفونت (تعویض پانسمان طبق نظر پزشک).
اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین یا خم‌کردن ناگهانی گردن تا چند هفته.
شروع ورزش‌های کششی و تقویتی بعد از اجازه پزشک.

دیسک گردن ناشی از آسیب یا فرسایش دیسک‌های بین‌مهره‌ای گردن است که باعث فشار روی اعصاب و نخاع شده و علائمی مانند درد، بی‌حسی و ضعف عضلانی ایجاد می‌کند. این مشکل بیشتر در افراد میانسال دیده می‌شود و با عوامل مختلفی مثل ضربه، وضعیت بد بدن و ژنتیک مرتبط است. تشخیص با معاینه و تصویربرداری انجام شده و درمان آن شامل دارو، فیزیوتراپی و در موارد شدید جراحی است. برای پیشگیری از عود، رعایت وضعیت صحیح بدن و انجام تمرینات تقویتی ضروری است.