تشخیص مشکلات عصبی با نوار عصب و عضله

الکترومایوگرافی (EMG): بررسی فعالیت الکتریکی عضله در زمان استراحت و انقباض با سوزن بسیار ظریف.
مطالعه هدایت عصبی (NCS): بررسی سرعت و قدرت انتقال پیامهای عصبی از طریق الکترودهای سطحی روی پوست.
ترکیب این دو روش امکان ارزیابی دقیق عملکرد اعصاب محیطی و عضلات را فراهم میسازد.
از این طریق میتوان موارد زیر را تشخیص داد:
آسیب موضعی یا منتشر: تشخیص میدهد آسیب محدود به یک ناحیه (مثل فشار موضعی) یا کل اندام (مانند نوروپاتی دیابتی) است.
نوع آسیب اعصاب: تمایز بین آسیب آکسون و میلین (عصب).
علائم بیماری عضلانی: بررسی اختلالات عضله مثل دیستروفیها یا میوزیتها.





